Ik kwam een meter of 9 verder pas weer op de grond terecht

Ik reed op een fietspad en dat is een fietspad aan de linkerkant van de weg. Dus dat is verwarrend. Er slaat een mevrouw af en die rijdt mij aan. Ze had mij niet gezien. Ik ben door de lucht gevlogen en kwam een meter of 9 verder pas weer op de grond terecht, op de linkerkant van mijn lijf. Vooral op mijn schouder waarmee ik de klap probeerde op te vangen. Het was een flinke buiteling. Dus ik vond het eigenlijk raar dat ik niks gebroken had.

DISH

De arts die mij behandelde dacht dat ik een gescheurde pees had. Dat viel gelukkig mee. Maar ik ben zo’n zes maanden na het ongeluk wel geopereerd aan die schouder. Hij heeft een slijmbeursontsteking weggehaald en er zat kalk op die pees. Dat heeft hij eraf geschraapt. Hij heeft me helemaal nagekeken en nu is er uitgekomen dat ik …DISH heb. Dat betekent dat het bot extra bot aanmaakt, in mijn geval bij een ruggenwervel in mijn nek. Daar kwamen ze achter toen ze een MRI- en een CT-scan maakten.

Altijd pijn

Daarna volgde een traject van fysiotherapie. Je kent al die ellende wel. Daarna fasertherapie… En vorig jaar heb ik nog een revalidatie gedaan bij het revalidatiecentrum in Breda.

Ik heb altijd pijn nu. Volgens een specialist in Utrecht, een professor, hebben mijn spieren door de impact van het ongeluk zo’n optater gehad dat ze het niet meer vast houden. Voor het ongeluk kon ik met mijn spieren nog mijn werk doen. Maar dat is over. Ik ben nu 61 maar werken is helaas voor mij voorbij.

Geduld

Daniëlle van BSA heeft ons fantastisch geholpen, moet ik eerlijk zeggen. Ze was altijd heel erg meegaand en liefdevol. Ik heb geen ander woord dat ik daarvoor kan gebruiken. Ze is ontzettend lief, ze helpt je goed, ze luistert goed… Je kan ze bellen wanneer je wil, je kan haar alles vragen… Ze is gewoon heel erg behulpzaam.

Ze was ook blij met ons geduld. Het duurt ondertussen al bijna vier jaar natuurlijk. Dat kwam natuurlijk ook omdat de tegenpartij ging zeggen: “Ja, maar die nek en die rug dat komt niet van dat ongeluk.” En zij heeft altijd gezegd: “Nou, mijn arts zegt dat dat wel degelijk daarvan kan zijn. Dus we geven niet op. We gaan gewoon door.”

Het einde van het verhaal is geweest dat ik bij een onafhankelijke arts in Veldhoven ben langs geweest die mij gelijk gaf. En toen dat eenmaal bekend was, was het zo geregeld eigenlijk.

Vertrouwen

Naar omstandigheden gaat het nu wel. Ik heb pijn aan mijn nek en mijn rug. Altijd. Ik slik ook elke dag pijnstillers daarvoor. Pramadol slik ik, Ibuprofen, paracetamol… Ondertussen ben ik ook 100% afgekeurd. Maar gelukkig heb ik een optimistisch karakter. Maar ik heb ook weleens mijn momenten dat het wat minder gaat hoor. Ik ga nog weleens vissen. Een uurtje of anderhalf uur. Gewoon om even mijn hoofd leeg te maken.

Het heeft natuurlijk lang geduurd. Maar we hebben altijd wel vertrouwen in Daniëlle gehad. Altijd, omdat ze me dat gevoel gaf dat het goed zou komen. Dan zei ze altijd: “Ik ga mijn uiterste best doen want dit moet lukken.” Dus wij hebben geduldig gewacht en wij hebben Daniëlle gewoon haar gang laten gaan. Dus wij waren erg blij dat Daniëlle er was ja.