Na mijn val kon ik drie maanden niet werken

Hans* (58) rijdt op de fiets naar zijn werk. Het gaat helemaal mis als hij plotseling hard moet remmen voor een auto. Hij komt ongelukkig ten val en voelt een helse pijn. Per ambulance wordt hij naar het ziekenhuis gebracht.

‘In de vroege ochtend fiets ik altijd naar mijn werk, 30 kilometer per dag. Dat vind ik heerlijk en zoveel fijner dan forenzen met de auto. Tijdens een van mijn ritten moest ik plotseling remmen voor een auto.’

‘Ik voelde aan alles dat ik zou gaan vallen. In een reflex probeer je de klap dan op te vangen, maar daarbij is mijn been in mijn fiets blijven steken en door de val zelfs uit de kom geraakt. Dat was ontzettend pijnlijk, maar gelukkig ben ik door getuigen en de bestuurder van de auto heel goed geholpen. Later is een van de omstanders zelfs nog bij me thuis geweest om te kijken hoe het met me ging. Dat vond ik echt hartverwarmend.’

De diagnose

‘Ik werd per ambulance naar het ziekenhuis gebracht, waar bleek dat ik mijn knieband had gescheurd en mijn meniscus was beschadigd. Na het ongeval heb ik ongeveer drie maanden voor herstel nodig gehad en niet kunnen werken. Ik heb een staand beroep en mocht mijn been absoluut niet belasten. Sowieso ging het vervoer naar mijn werk niet. Ik kon niet meer fietsen, maar ook niet autorijden.’

Contact met BSA

‘Na het ongeluk ben ik via mijn werkgever door Jan Willem gebeld. Eerlijk gezegd was ik in het begin een beetje huiverig om de hele zaak door BSA over te laten nemen. Dat voelde toch wel als een drempel. Jan Willem heeft toen heel duidelijk uiteengezet wat BSA doet en voor mij kan betekenen. Dat was erg geruststellend en ik kreeg er het volste vertrouwen in. Tijdens het hele proces was Jan Willem mijn vaste contactpersoon. Dat was heel prettig en duidelijk. Bij vragen kreeg ik altijd snel een reactie.’

Vergoeding van gemaakte kosten

‘De directe schade is allemaal vergoed. Daarvan kon ik onder meer de kosten voor extra fysiotherapie betalen. Helaas kon ik mijn woon-werkverkeer als gevolg van het ongeval niet meer op mijn normale fiets afleggen. Ik heb daarom een e-bike moeten aanschaffen, ik wil gewoon echt niet met de auto. Ook al deze kosten heb ik vergoed gekregen.
Naast de vergoeding voor alle directe kosten heb ik ook smartengeld ontvangen. Ik noem geen bedragen, maar de hoogte van het smartengeld is zeer zorgvuldig en goed beargumenteerd door Jan Willem. Het voorgestelde bedrag is daarna vrijwel volledig overgenomen door de tegenpartij. Dat zegt ook wel iets over de goede kwaliteit van de aanvraag vind ik.’

Niet afhankelijk van anderen

‘Hoewel de zaak na twee jaar financieel is afgehandeld, zijn er wel zaken die ik niet meer kan. Ik squashte heel erg graag en dat gaat niet meer. Ik tennis nog wel, maar met een brace. Zware klussen in de tuin gaan ook niet meer. Dankzij de vergoeding heb ik nu gelukkig wel de financiële middelen om dat soort dingen te laten doen. Dat is heel prettig. Ik ben dankzij de vergoeding niet afhankelijk geworden van anderen.’

Tevreden over de afhandeling

‘Achteraf had ik het natuurlijk allemaal niet gewild. Gelukkig heb ik geen permanente pijn aan het ongeval overgehouden, maar ik moet wel leven met de beperkingen. Ondanks dat ben ik zeer tevreden over hoe het allemaal is afgehandeld.’