Tijdens de val voelde ik een knak in mijn rug

Mevrouw Van Duijvenvoorde waste de billen van een cliënte – een hoogbejaarde, dementerende mevrouw die herstelde van een heupfractuur – toen deze plotseling achterover viel. Ze probeerde haar nog op te vangen maar dat lukte niet meer. De mevrouw viel achterover en kwam bovenop haar terecht.

Het was oktober 2017. Ik werkte in een verpleegtehuis en zij was de eerste cliënte die ik die dag moest douchen. Het was een behoorlijk zware, demente mevrouw. Ze liet opeens de beugels los en liet zich achterover vallen terwijl ik achter haar stond. In een reflex probeerde ik haar nog op te vangen. Dat lukte niet. Ze viel bovenop me. Ik ben 50 kg en die mevrouw was over de 100. Tijdens de val voelde ik een knak in mijn rug. Ik ben een tijdje buiten bewustzijn geweest. Toen ik bijkwam voelde ik mijn benen niet meer en lag de mevrouw nog bovenop me. Ik had mijn rug gebroken.

Ik was bijna 64 toen dit gebeurde. De eerste twee maanden kon ik niet staan of lopen. Na twee maanden moest ik naar de bedrijfsarts en die zei toen: “Nou, dan gaat u over een paar maandjes maar koffie schenken tot uw pensioen.” Toen zei ik: “Dan hou ik het voor gezien.” Mijn mobiliteit is wel een stuk minder geworden natuurlijk. Het is nu allemaal een versnellinkje minder. Ik kan wel weer lopen en fietsen. Dat doe ik iedere dag. Ik heb flink gewerkt om dat weer te kunnen.

Rekeningen

Ik had al best wat kosten gemaakt en vroeg aan mijn leidinggevende: “Wordt dat niet door jullie betaald? Moet ik dat allemaal zelf doen, die fysiotherapie en zo?” Toen zei hij: “Dien de rekeningen maar in. Dan wordt het wel betaald.” Maar ze hadden helemaal niet gemeld bij de verzekeringsmaatschappij dat ik gevallen was. Dat deden ze pas toen ik al twee maanden uit dienst was.

Toen belde de verzekeringsmaatschappij op: “Wat is er aan de hand? We komen wel bij u langs.” Maar mijn zoon zei: “Dat moet je nooit in je eentje doen want dan sturen ze je met een kluitje in het riet. Vraag maar of er een belangenbehartiging voor jou kan worden geregeld.” Die is toen eens op internet gaan kijken en kwam toen bij BSA uit.

Abacadabra

Ik heb toen contact gehad met Hans Bout. Hij heeft me heel goed geholpen. Hij was heel duidelijk. Hij kwam een uurtje van tevoren, voordat die andere meneer kwam. Hij heeft alles even met me doorgenomen en me uitgelegd wat zijn plan van aanpak was. Dus ik was voorbereid toen die man van de verzekeringsmaatschappij kwam. Er is toen goed in kaart gebracht wat er allemaal aan de hand was. Want ja, voor mij was het allemaal abacadabra.

Ik ging er blanco in. Ik dacht: als ik mijn onkosten vergoed krijg, ben ik al blij. Ik had helemaal niet verwacht dat ik ook een schadevergoeding zou krijgen. Uiteindelijk gaven ze me een voorschot en ik dacht: dat is het. Maar gelukkig was het veel meer. Dus met het resultaat was ik erg blij.

Beperkingen

Je wordt uit het arbeidsproces gerukt terwijl ik dat nog helemaal niet van plan was. Ik had gedacht nog 22 maandjes lekker door te werken en dan van mijn pensioen te genieten. En dan krijg je toch een ander plaatje. Het eerste jaar was ik fysiek erg beperkt. Ik kan nu alles wel maar ik kan niet een hele dag een huis schoonmaken. Ik moet nu echt doseren. Het is toch anders dan ik voor ogen had.

In principe kan ik heel veel. Ik kan niet meer mountainbiken maar ik ben nu aan het e-biken. Je hebt wel een ander leven. Maar ja, ik ben nu ook gepensioneerd dus dan heb je ook een ander leven. Maar je hebt je beperkingen. Klaar! Ik kan niet zwaar tillen. Ik kan niet hard rennen. 

Ik was heel blij met de begeleiding van BSA, met name van Hans Bout. Die was heel duidelijk. Het duurde wel heel lang. Maar ja, het is toch een onderling kat-en-muisspel. Ik weet niet wat er zich allemaal achter de schermen afspeelt. Maar alles wat je krijgt is meegenomen.